Όταν ο Θεός είναι μεγάλος, ο άνθρωπος είναι μικρός και ασήμαντος. Και η ζωή του το ίδιο.
Όταν ο Θεός είναι μικρός και ασήμαντος ο άνθρωπος γίνεται Τέρας της φύσεως και Θεός στη θέση του Θεού.
Όταν ο άνθρωπος νιώθει μικρός, ο Θεός μεγαλώνει ως εκεί που μπορεί να βλέπει ο άνθρωπος, ως τον ουρανό. Τότε και ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος και ο Θεός Υός του ανθρώπου.
Τι σχέση έχουν αυτά με τη χαριστική βολή σε έναν τραυματία που κείτεται και φωνάζει θλιβερά;
Ο κόσμος όλος οφείλει να μην ξεχάσει.
Είτε η πολιτική, είτε η θρησκευτική τρομοκρατία, όπως κι αν υλοποιούνται, ως δράσεις ή ως πόλεμοι, παραμένουν έργα του κατώτερου, σκοτεινού μας εαυτού.
Δεν υπάρχει δικαιολογία!
Όταν ο Θεός είναι μικρός και ασήμαντος ο άνθρωπος γίνεται Τέρας της φύσεως και Θεός στη θέση του Θεού.
Όταν ο άνθρωπος νιώθει μικρός, ο Θεός μεγαλώνει ως εκεί που μπορεί να βλέπει ο άνθρωπος, ως τον ουρανό. Τότε και ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος και ο Θεός Υός του ανθρώπου.
Τι σχέση έχουν αυτά με τη χαριστική βολή σε έναν τραυματία που κείτεται και φωνάζει θλιβερά;
Ο κόσμος όλος οφείλει να μην ξεχάσει.
Είτε η πολιτική, είτε η θρησκευτική τρομοκρατία, όπως κι αν υλοποιούνται, ως δράσεις ή ως πόλεμοι, παραμένουν έργα του κατώτερου, σκοτεινού μας εαυτού.
Δεν υπάρχει δικαιολογία!
Πολύ σωστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φιλοδοξια του ανθρώπου για σύγκριση με τον Δημιουργό του, ακόμα και με διάθεση να Τον ορίσει, να Τον περιορίσει και να βάλει όρια στο απειρο, δεν μας εξύψωσε μα όπως σωστά γράφετε γίναμε κατώτεροι και σκοτεινοί, όπως και οι πράξεις μας!