Η Κρατική Διοικητική Πλάνη

Την ίδια στιγμή που η διαχείριση (management) απαιτεί όλο και περισσότερη εξειδίκευση αντικειμένου, η ελληνική Κυβερνητική νοοτροπία και άποψη εξακολουθεί να απονέμει θέσεις της Δημόσιας Διοίκησης ως έπαθλα κομματικής ευπείθιας και αφοσίωσης ή συναλλαγής, αντί να αναθέτει το έργο αυτών των θέσεων σε υπόλογους με ικανότητα, καταλληλότητα και ευθύνη. Αναγκαίο επίσης είναι αυτές οι επιλογές να τίθενται υπό κρίση, διαφάνεια, έλεγχο και προθεσμίες, όπως γίνεται σε όλες τις κανονικές δουλειές.
Διότι μια Κυβερνητική θέση δεν είναι άλλο από θέση διαχειριστικού έργου (management), με απαιτήσεις σε γνώσεις, εμπειρία και επάρκεια.
Η Δημοκρατική διαδικασία αναδεικνύει τον δημοφιλή. Όχι τον κατάλληλο. Τα κριτήρια επιλογής της είναι άκρως υποκειμενικά, χωρίς σε καμία περίπτωση να αντιστοιχούν σ´ αυτά μιας τυπικής διαδικασίας επιλογής προσωπικού από μια σοβαρή δομή διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού.
Το να είσαι εκλεγμένος, αλλά γόνος πολιτικής δυναστείας, ποδοσφαιριστής ή Λαικός αγωνιστής δε σε κάνει ούτε πιλότο, ούτε οδηγό σχολικού λεωφορείου , ούτε διπλωμάτη, ούτε βέβαια ικανό διευθυντή Νοσοκομείου. Πόσο μάλλον Υπουργό. Και έχω ακούσει πολλούς που έχουν τις ίδιες αντιρρήσεις!
Πολύ σοφά το Σύνταγμα σε επίπεδο αρχών διαχωρίζει την Νομοθετική από την Εκτελεστική εξουσία, με σκοπό την αποφυγή της ταύτισης των εκπροσώπων του λαού με τους Κυβερνώντες, για δύο λόγους: Για να αποφευχθεί η υπέρμετρη συγκέντρωση εξουσίας και για να επιτρέπεται και να επιδιώκεται η δημιουργία πολυσυλλεκτικής Κυβέρνησης, με περισσότερες δυνατότητες από αυτές που επιτρέπει η μονοκομματική ή αμιγώς Κοινοβουλευτικής προελεύσεως σύνθεση.
Στην πραγματικότητα το Σύνταγμα προβλέπει και κάτι άλλο: τον πειρασμό των αντιπροσώπων να εκμεταλλευτούν την απόκτηση εκτελεστικής εξουσίας και ενδεχομένως αναγνωρίζει την απόσταση ανάμεσα στην δημοφιλία και την καταλληλότητα.
Στην πράξη όμως το Πολιτικό προσωπικό της χώρας καταλαμβάνει εξ εφόδου τον εξ επιλογής ασταθή κρατικό μηχανισμό, στο πνεύμα μιας απαρχιωμένης μετεπαναστατικής διοικητικής νοοτροπίας. Με τα γνωστά αποτέλεσματα. Αν αυτό δεν αλλάξει, τίποτε δε θ´ αλλάξει!

Καθαρές Κουβέντες...

   Δικαιούται να συμμετέχει στην Πολιτική ζωή όποιος αποδέχεται χωρίς όρους το Σύνταγμα. Όσοι έχουν δηλώσει και αποδεδειγμένα και με γεγονότα δείξει ότι με την ιδεολογία τους και την οργάνωσή τους αποσκοπούν στην παραβίαση του Συντάγματος ή την ανατροπή των όρων του, δεν ανήκουν στις Δημοκρατικές Δυνάμεις της κοινωνίας και της χώρας. Αυτό ισχύει για όλους απαρέγκλιτα και για κάθε κάθε εκλογική διαδικασία.
   Όποιος οργανώνεται για να υποστηρίξει με τη δυνατότητα ή την απειλή βίας ή και την προληπτική επίδειξη δύναμης τη θέση του στη Δημοκρατική διαδικασία, είναι εξ ορισμού παράνομος και αντισυνταγματικά φερόμενος.
   Τη δυνατότητα πολιτικής νομιμοποίησης ή αποκλεισμού από την εκλογική διαδικασία την έχει μόνο η Δικαιοσύνη και κανένα άλλο όργανο ή κοινωνική ομάδα, όρος που προβλέπεται στη σχετική νομοθεσία.
   Κάθε υποψήφιος σχηματισμός που αιτείται συμμετοχή σε εκλογές στην Ελληνική επικράτεια αυτομάτως αποδέχεται ανοιχτά και επιβεβαιώνει την άνευ όρων αποδοχή του Συντάγματός μας ως έχει και ως εκ τούτου θέτει τον εαυτό του στη διάθεση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, αστικής και συνταγματικής.
   Η απουσία της Δικαιοσύνης επιτρέπει την επικράτηση κοινωνικών αυτοματισμών και αναχρονιστικών αντανακλαστικών της δεκαετίας του '50. Κάθε τέτοια συμπεριφορά πρέπει να θεωρείται δείγμα της πολιτικής και κοινωνικής μας υπανάπτυξης.
   Όσον αφορά τον Ιατρικό κόσμο και τον ΙΣΑ, κάθε γιατρός που προτείνει εξαιρέσεις και διακρίσεις έναντι ασθενούς κατά την άσκηση του Ιατρικού λειτουργήματος, επικαλούμενος οποιαδήποτε αιτίαση, αυτοδικαίως εξαιρεί εαυτόν από το σώμα του ΙΣΑ και τίθεται ζήτημα διαγραφής του από τον Ιατρικό Σύλλογο, ως μη εναρμονιζόμενος με τις θεμελιώδεις αρχές του ΙΣΑ, την Ιατρική δεοντολογία, τις παναθρώπινες αξίες, τη νομική και την ηθική τάξη.
Αυτά και τίποτε άλλο!
Κι αν κάνω λάθος, παρακαλώ διορθώστε με!