Η Κρατική Διοικητική Πλάνη

Την ίδια στιγμή που η διαχείριση (management) απαιτεί όλο και περισσότερη εξειδίκευση αντικειμένου, η ελληνική Κυβερνητική νοοτροπία και άποψη εξακολουθεί να απονέμει θέσεις της Δημόσιας Διοίκησης ως έπαθλα κομματικής ευπείθιας και αφοσίωσης ή συναλλαγής, αντί να αναθέτει το έργο αυτών των θέσεων σε υπόλογους με ικανότητα, καταλληλότητα και ευθύνη. Αναγκαίο επίσης είναι αυτές οι επιλογές να τίθενται υπό κρίση, διαφάνεια, έλεγχο και προθεσμίες, όπως γίνεται σε όλες τις κανονικές δουλειές.
Διότι μια Κυβερνητική θέση δεν είναι άλλο από θέση διαχειριστικού έργου (management), με απαιτήσεις σε γνώσεις, εμπειρία και επάρκεια.
Η Δημοκρατική διαδικασία αναδεικνύει τον δημοφιλή. Όχι τον κατάλληλο. Τα κριτήρια επιλογής της είναι άκρως υποκειμενικά, χωρίς σε καμία περίπτωση να αντιστοιχούν σ´ αυτά μιας τυπικής διαδικασίας επιλογής προσωπικού από μια σοβαρή δομή διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού.
Το να είσαι εκλεγμένος, αλλά γόνος πολιτικής δυναστείας, ποδοσφαιριστής ή Λαικός αγωνιστής δε σε κάνει ούτε πιλότο, ούτε οδηγό σχολικού λεωφορείου , ούτε διπλωμάτη, ούτε βέβαια ικανό διευθυντή Νοσοκομείου. Πόσο μάλλον Υπουργό. Και έχω ακούσει πολλούς που έχουν τις ίδιες αντιρρήσεις!
Πολύ σοφά το Σύνταγμα σε επίπεδο αρχών διαχωρίζει την Νομοθετική από την Εκτελεστική εξουσία, με σκοπό την αποφυγή της ταύτισης των εκπροσώπων του λαού με τους Κυβερνώντες, για δύο λόγους: Για να αποφευχθεί η υπέρμετρη συγκέντρωση εξουσίας και για να επιτρέπεται και να επιδιώκεται η δημιουργία πολυσυλλεκτικής Κυβέρνησης, με περισσότερες δυνατότητες από αυτές που επιτρέπει η μονοκομματική ή αμιγώς Κοινοβουλευτικής προελεύσεως σύνθεση.
Στην πραγματικότητα το Σύνταγμα προβλέπει και κάτι άλλο: τον πειρασμό των αντιπροσώπων να εκμεταλλευτούν την απόκτηση εκτελεστικής εξουσίας και ενδεχομένως αναγνωρίζει την απόσταση ανάμεσα στην δημοφιλία και την καταλληλότητα.
Στην πράξη όμως το Πολιτικό προσωπικό της χώρας καταλαμβάνει εξ εφόδου τον εξ επιλογής ασταθή κρατικό μηχανισμό, στο πνεύμα μιας απαρχιωμένης μετεπαναστατικής διοικητικής νοοτροπίας. Με τα γνωστά αποτέλεσματα. Αν αυτό δεν αλλάξει, τίποτε δε θ´ αλλάξει!